"İçini gören göz nerede?"

Dışa bakan gözü biliyoruz da, kendi içini gören göz nerede?

Anamızdan doğduğumuz günden beri hep dışımıza baktık, bir kere de içimize bakabilmeyi denedik mi hiç?

"Kalp ve ciğer benim" diyoruz, ama ne haldeler hiçbirimizin haberi yok...

"İçimizde kalp denen bir odacık var ve tüm kainatı içine alıyor.."

kocaman bir gözdür iç evren,
ki, kendisini göremez.
kocaman bir kulak,
kendini işitemez.
koklayamaz, tadamaz,
dokusuna dokunamaz.
duyumların tümüdür ya,
kendini duyumsamaz.
’farkındalık’ deriz bu yüzden,
tüm duyumlar-ötesi.
öyle bir hal ki, olası,
gizin kalkar perdesi.

Evet, nasıl ki bir lambanın ışık verebilmesi için artı ve eksi ucuyla elektriksel bir devrenin tamamlanması gerekirse; Her yeni başlangıç da bir önceki hal'in farkındalığıdır ve o lambanın ışık verme olasılığı da sonsuzdur...

Yine yaşama açılan sonsuz kapıların anahtarları içinde öyle bir anahtar olsun ki onu tüm yaşam boyunca bulabilme olasılığımız da o lambanın ışık verme olasılığı gibi sonsuzluk olsun...

Bu denklemlendirilen yaşamsal sinüsün, farkındalık cosinisüne bölündüğünde elde ettiğimiz tanjantın giz değeri o anki perdesel hal değerimizi verir...

Giz odur ki, sonsuz sonluyu kapsarken, sonlu da sonsuzu içerir. Bir nokta bile sonsuz noktaya gebeyken, evet, olasılıklar sonsuzlanır...

Perdesel hal değerimiz, yaşadığımız inişli ve çıkışlı yaşamımızın bize kattığı farkındalığın gizemli halidir aslında...

Ancak hangi perde'nin perdesiyiz, hangi perde'nin perdesindeyiz onu bilemiyoruz...

Şu da bir gerçek ki; şu an bu sanal perde'nin giz'iyle sesleniyoruz sadece ve sevgiyle tüm evrene...

Unutmamalıyız ki;

"HİÇ'likten Öte SİZ, yine SİZ'siniz"...

Ertan Yurderi