Seni uzaktan sevmek ...

Hani öyle yanına falan gitmek hâyâldi sevdiğinin...
Uzaktan, köşe başından durup bakardın sevdiğinin camına doğru...
Hele bir çıksın da, o güleç yüzünü bir göreyim diye dikilirdin saatlerce köşebaşlarında...

Kışın soğuğuna inat, yazın da sıcağına, dikilir duruverirdin... 3-5 nöbetini tuttuğun yer misali...

Göreceğin alt tarafı bir iki dakika olurdu çoğu zaman, tabii ki onun da sana gönlü varsa, bakardı, gülümserdiniz birbirinize sadece...

Yanına yaklaşmaya cesaret gösteremediğin bir kıza böyle güzel özlü ve sözlü müzikler de yazılırdı bir zamanlar...

Bugün kaç anne ya da anneanne veya babaanne olmuş kadını ben de hep böyle uzaktan sevdim, ama bir gün cesaret edip de yanlarına gidip onlara sevdiğimi söyleyemedim...

Belki o da beni sevdi, o da bana "hadi gel artık yanıma, gireyim koluna" diyecekti, diyemedi...

Ne ben girdim onun kalbine içinde dolaşabildim, ne de o benim kalbime girdi umarsızca dolaşabildi... Dolaşmalarımız en derin uykularımızın rüyalarındaydı belki de...

Bugün ne yaparsam yapayım, şarkılardaki (bugün olgun bir kadın olmuş) o kızlara artık ulaşamıyorum...

Kendi halimde, ellerim ceplerimde yalnızlığın ortasında ve azabıyla dolaşıyorum o arnavut kaldırımlı sokaklarında İstanbul'un...

Camlarda sevdiklerimi arıyorum... Ama heyhat! Nafile...

İşte o kızlar .. o kızlar hırsız gibi çok şey çaldılar benden ... İçimde, ANI'larla ısınan külleri kaldı sadece ...

Kimi yalan söyledi bahsederken SEVGİ'den, belki biri sevdi beni, gizli gizli ağladı en kuytu köşelerinde evinin...

Bir şarkının ezgisi açtırdı bana eski defterlerimi ... Tam unutmuşken sevdayı, ayrılığı, özlemi ... Şu kocayüreğime bir şeyler oluyor yeniden ve yine yine, boğazım düğüm düğüm düğümlenirken anılarıma ...

Eyvallah solan güller, gençliğimi aldınız
Elveda sokaklarım, Yenikapı sahili, Samatya sahili elveda..
Beni gerçekte değil, düşlerde siz yaşattınız 
Mutluluklar dilerim ana olan kızlara 
Eyvallah solan güller gençliğimi aldınız...

Şiirlerim gibi, yaşamım da susacak ...
Biliyorum ben ...
Günü geldiğinde o gün, işte o gün ...
Kimbilir kaç yağmurlu yazlar geçecek
Kaç kar yağışlı kışlar ...

Delice bir hazan rüzgarı esecek
Önce sayfaları sararacak defterimin
Saçlarımın aklaşmasına paralel
Sonra,
Kocayüreğim artık atmaz olacak...

Biliyorum, ölüm zor gelmeyecek bana
Çünkü / ayrılıklarla alıştım ben ölüme ...

Düşünüyorum da...

Ölümüm bir evde olmalı ..
Deniz kenarında,
Ama arkasında koca koca dağlar da olmalı ..
Yakınlarından bir yerden tren yolu da geçmeli
Ağaçlar olmalı dört bir yanında

Ve BEN
Son dakikalarımda bile
Mutlu, huzurlu ve sağlıklı insanlar görmeliyim etrafımda..

Acılardan ve acı duygulardan ırak
Balayına çıkan mutlu çiftler görmeliyim.

Bir bahar sabahı ben,
Çiçekler açarken ölmeliyim...

Kimbilir sevdiğim o zaman sen nerelerde olacaksın?
Belki de BEN'den kilometrelerce ötede
Mini mini bir evde oturacaksın.
İki yanında torunların olacak belki de ..
Beyaz tenli, mavi gözlü, saçları bukle bukle
Onlarla beraber oynayacaksın yaşlı halinle ...
Etrafı kırıp dökerlerken
Boyun büküp gülüp geçeceksin yaramazlıklarına
Gözlüklerinin üzerinden bakıp
"Canınız sağolsun" diyeceksin ...

İşte o zaman bir tanem,
Acaba ben geçecek miyim aklından?
Şiirlerimden mısralar
Yazılarımdan paragraflar kalacak mı aklında...

Şimdi sevdiğim, seveceğim tatlı kız/kadın
Yıllarca geçse bile seveceğim tatlı nine ...

Söyle bana;
Ben kalacak mıyım hâlâ SEN'de, o minik yüreğinde ?..

Ertan Yurderi (kocayurek) 10.06.2012 - Şiir: Turhan Oktay