Geçmişe mazi derler .. Minik bir teyp hikayesi

 

Şöyle benim gibi tevellütü epey bir geçkin olanları geçmiş zamana doğru yolculuğa çıkartayım... Yıl 1970’li yılların ikinci yarısı... Gençliğimin zirve zamanları... Ve nihayet evimize o çok arzu ettiğim teyp bir şekilde giriverir... Ve hikaye bu ya, bakalım sonrasında geçmişten geleceğe neler neler yaşanır...

Bir zamanlar, yukarıdaki bu minik teybimin başında otururken, müzik dünyasının içine doğru yolculuğa çıkardım... Bu teyp, bu minik cihaz, bizim için dünyaya ve eğlenceye açılan bir kapıydı.

Yerli-yabancı birçok müzik kasetimiz vardı, onlara can veren müzikler ve sevdiğimiz sanatçıların o güzel sesleri. 

Yeni çıkan kasetlere bazen para verir alır, bazen de alamadığımız kaset olursa, o kasetlere girecek parçaları sabırla düzenler, şarkıların sırasını liste yapardık ve doğru kasetçilere koşar gider, onları kasete çektirirdik... Böylesi bizim için daha hesaplı ve ucuzdu... 

Kasetimize yeni parçaları doldurttuğumuzda koşa koşa eve gelir, teybimizin play tuşuna basar, sevdiğimiz parçaları dinlerken kendimizi mutlu hissederdik... 

Bazen düşünüyorum da, bu minik teybin önünde geçirdiğim anılarla dolu saatlerin yeri ayrıymış. Teybin tıkırtıları, kasedin dönüş sesi, o kapağın açılıp kapanması... Bu teyp, müziği sadece dinlemek için değil, yaşamak için bir araçmış o günler içinde. 

Kasetlerle uğraşırken, şarkıların hikayelerini, sözlerini daha iyi anlardık. O teyp, bize bir ritüel sunardı. Onunla vakit geçirmek, onunla birlikte hayal kurmak, en sevdiğimiz şarkıların peşinden gitmek... O anılar, hala içimizde bir yerlerde saklı olsa gerek.

Teknolojinin gelişmesiyle birlikte her şey daha pratik hale geldi. Müzik dinlemek için sadece bir dokunuş yetiyor artık. Ama bazen özlem duyuyorum o minik teybin sessizliğinde geçen günlerime. O teybin, müziğin büyülü dünyasına benimle birlikte yolculuk ettiği o anlara... Onunla geçirdiğim o uzun seneler, müzikle geçen yıllarım... Onları hiç mi hiç unutamıyorum.

Teknoloji ilerledikçe, müziğin taşıyıcıları değişiyor, ama müziğin gücü ve etkisi hep aynı kalıyor. 

Nette dolaşırken gördüm bu teybin fotoğrafını ve depreşti anılarım aniden ve de  yeniden... Nostalji deniyor bu hale ... Anılar .. müziğin büyüsü .. sanatın gücü .. müzikle paylaşılan özel anlar ve vesairesi...

 

Şimdi artık evde böyle teyplerimiz yok... Ya bilgisayar üzerinden, ya tabletten ya da akıllı stick’ler ve flashdisk’ler üzerinden dinliyoruz sevdiğimiz müzikleri... 

Oysa bu teyp şimdi yanımda olsa, kaset çalmadan önce o eski günlerdeki gibi hazırlık yapsam .. teybin kapağını açıp içine itina ile kaseti yerleştirsem, kaset içindeki kaydedilmiş sevdiğim parçaları yeniden dinlesem, hatta o çok çalmayı istediğim parçayı bulmak için sabırla bir ileri bir geri kaseti sarsam .. aynı parçayı dinlemek için defalarca geri sarsam ne anlamlı bir ritüel olurdu benim için...

 

Bugün, teknolojinin bize sunduğu kolaylıkların da tadını çıkarıyoruz. Bir flashdisk'e dünya kadar müzik sığdırabilmek, istediğimiz şarkıyı anında bulabilmek harika bir imkan. Her an her yerde müziğe erişebilmek büyük bir lüks. Ancak bazen, minik bir teybin sessizliğinde geçen o anları işte böyle özlemle anıyoruz.

Bu satırlara kadar okumuş yeni nesil gençlik, biz dinazorlara şu an ya gülümsüyordur ya da kahkaha atıyordur... Onlar bu teyplerin nasıl çalıştığını belki hiç anlamayacak, kasetlerin nasıl kaydedildiğini belki hiç bilmeyecek. Ama biz, o teybin yanında büyüyenler, müziğe olan tutkumuzu hiçbir zaman kaybetmeyeceğiz.

O teyp, sadece bir cihaz değildi. O, müziğin ta kendisiydi. Ondan çıkan her bir nota, ruhumuza dokunuyor, kalbimizde ayrı bir yer ediniyordu. O teyple geçen saatler, yıllar sonra bile anılarımızı taze tutuyor okuduğunuz gibi. 

Bugün, teknolojinin sunduğu imkanlardan faydalanıyoruz. Müziği istediğimiz an dinleyebiliyor, binlerce şarkıyı yanımızda taşıyabiliyoruz. Ama o teybin verdiği hissiyatı bir türlü yakalayamıyoruz. Belki de onunla geçen o anlar, o teybin kendi ruhuyla bize armağan ettiği bir hazineydi de biz kıymetini bilemedik...

Teyp ve pikapla birlikte büyüyen, müziğe olan sevgisini o teyple paylaşan insanlar olarak, o anıları saklıyoruz. Bu teyp o günlerde benim hayal gücümü besledi, müzikle beni birleştirdi ve ruhumda derin hisler uyandırdı. Şimdi teknoloji ilerliyor, müzik dinleme alışkanlıklarımız değişiyor ama o teybin bize verdiği o özel his hiç unutulmuyor.

Belki gelecekte yeni teknolojilerle müzik dinleme alışkanlıklarımız daha da değişecek. Belki hologramlarla sahnedeki sanatçıları evimizin salonunda izleyeceğiz, belki yapay zeka destekli müziklerle başka başka şeyler keşfedeceğiz. Ancak müziğin taşıdığı duygular, kalbimize dokunan melodiler hiç değişmeyecek. Çünki müzik, kalplerimizi birleştiren, duygularımızı ifade eden bir güç .. hayatımızı renklendiren bir armağan .. duygularımızı ifade etmenin, hayal gücümüzü beslemenin ve birbirimize bağlanmanın en güzel yolu.

Minik bir teybin fotoğrafıyla yola çıktık, nerelerden nerelere geldik...