"Kendimi arıyorum, zihnim hep meşgul çalıyor..."

Sinop'lu Diogenes olsaydım eğer, yine sokaklarda elimde fener ile dolaşır durur; niye böyle yaptığımı soranlara da:

"- Adam arıyorum, adam!.. Adam gibi adam!.." diye yanıt verirdim kuşkusuz...

Ancak ben Diogenes değilim ki...

Onun yaşadığı çağda da değilim...

Peki bu çağda "adam gibi adam" bulabilmek mümkün müdür?

Bu zor sorunun yanıtını bulamıyorum, siz biliyorsanız söyleyin!.. Bilmiyorsanız sonsuza kadar susun!..

İşte bu yüzden uzun süredir "adam" aramayı bıraktım... "En iyisi kendini arayıp bulmak" deyip, kendimi aramaya başladım ...

Evet evet, kendimi aramaya başladım...

"Hangi devirde bu mümkün olmuş ki bu devirde de mümkün olsun?" diyenlere inat bu arayışımı hâlâ sürdürüyorum...

Şu an için mümkün gibi görünmese de, elbette vardır kolay bir çıkış yolu kendini bulmanın...

Çünkü düşünüyor, kendimi sorguluyorum...

Ancak öyle bir yere kadar geliyorum ki, tüm devrelerim orada tıkanıyor, zihnim sürekli meşgul çalıyor!..

Bir adım öteye veya geriye gitmek şöyle dursun, geldiğim noktada saplanıp kalıyorum...

İşte bu yüzden hep "meşgul"dayım, hep "meşgul"da...

Sabah uyandım, bilgisayarımı açtım, gazetelerin internet sayfalarında şöyle bir gezindim... "Manşet"lere ve "Son dakika" haberlerine baktım...

Tüm devrelerim meşgul ötesi kısa devre yaptı ...

Katillere kahraman muamelesi yapılan bir döneme mi girdik (!!!) diye kendimi düşünmekten alıkoyamadım...

Bir tetikçi düğün dernek evlenmiş, azmettiricisi ise gardiyan olmak için sınava girmiş...

Ne tuhaf bir manzara değil mi?..

İşte bu yüzden uzun süredir "adam gibi adam" aramayı bıraktım ben...
"En iyisi kendini arayıp bulmak" deyip, kendimi aramaya başladım ...

Evet evet, kendimi aramaya başladım...
Ancak "zihnim hep meşgul çalıyor, bir türlü ulaşamıyorum ona"...

Hadi yalnız ve güzel Türkiye'min korkuyla sindirilmiş unutkan insanları...
Sen de bir denesene, kendine bir ulaşsana...
Düşünsel sigortalarını attırıp, ampulleri artık patlatsana...

Ertan Yurderi